دلم یک نفس آرام می‌خواهد،
یک گوش که بدون قضاوت بشنود،
یک نگاه که فقط بفهمد، نه فقط ببیند.
دلم می‌خواهد حرف‌هایم را بی‌هراس بازگو کنم،
بی آنکه کلماتم شکسته شوند زیر سنگینی بی‌توجهی.

دلم یک لحظه درک شدن می‌طلبد،
نه در هیاهوی دنیا،
نه در میان حرف‌های تکراری،
بلکه در سکوتی که معنایش را فقط دل‌ها می‌فهمند.

دلم می‌خواهد یکی باشد،
که من را ببینید نه آنچه می‌پوشم،
که بغض‌هایم را بشکند،
و با یک جمله ساده بگوید:
«من تو را فهمیدم.»